Pomiary emisji pyłów do atmosfery (pomiar pyłu w gazach odlotowych)
W skład pomiarów emisji pyłu do atmosfery wchodzą:
- pomiary strumienia objętości gazu dla ciśnień dynamicznych >10Pa – metoda spiętrzeniowa,
- pomiary prędkości gazu w kanale od 0,1 do 30 m/s – metoda anemometryczna
- pobieranie próbek do oznaczenia stężenia pyłu ogółem,
- stężenie pyłu metodą grawimetryczną,
- pobieranie próbek do oznaczenia stężenia pyłu PM2,5 i PM10
- stężenie pyłu PM2,5 oraz PM10 – metoda impakcyjna,
Pomiary emisji pyłu do atmosfery wykonywane są zgodnie z następującymi normami:
- PN-Z-04030-7:1994 „Pomiar stężeń i strumienia masy pyłu w gazach odlotowych metodą grawimetryczną.”
- PN-EN 13284-1:2007 „Emisja ze źródeł stacjonarnych. Oznaczenie masowego stężenia pyłu w zakresie niskich wartości. Cześć I : Manualna metoda grawimetryczna.”
- PN-EN ISO 23210:2010 Emisja ze źródeł stacjonarnych – Oznaczanie stężenia masowego pyłów PM10/PM2,5 w gazach odlotowych – Pomiary niskich stężeń przy użyciu impaktorów.
Pomiary emisji gazów do atmosfery
W skład pomiarów emisji gazów wchodzą:
- CO2 – pomiar metodą niedyspersyjnej spektrometrii w podczerwieni (NDIR),
- CO – pomiar metodą niedyspersyjnej spektrometrii w podczerwieni (NDIR),
- SO2 – pomiar metodą niedyspersyjnej spektromertii w podczerwieni (NDIR),
- NOx, w przeliczeniu na NO2 – pomiar metodą chemiluminescencyjną,
- O2 – pomiar metodą elektrochemiczną.
Pomiary emisji gazów wykonywane są zgodnie z następującymi normami:
- PN-ISO-10396:2001 „Emisja ze źródeł stacjonarnych. Pobieranie próbek do automatycznego pomiaru stężenia składników gazowych.”,
- PN-EN 15058:2006 „Emisja ze źródeł stacjonarnych. Oznaczenie stężenia masowego tlenku węgla (CO). Metoda referencyjna: spektrometria niedyspersyjna w podczerwieni.”,
- PN-EN 14792:2006 „Emisja ze źródeł stacjonarnych. Oznaczanie stężenia masowego tlenków azotu (NOx) – Metoda referencyjna: chemiluminescencyjna.”.
Pomiary chlorowodoru (chlorków)
W skład pomiarów chlorowodoru wchodzą:
- pobieranie próbek gazowych do oznaczenia stężenia HCl – metoda z zastosowaniem roztworów pochłaniających,
- oznaczanie stężenia HCl metodą spektrofotometryczną,
- określenie emisji HCl.
Pomiary chlorowodoru wykonuje się zgodnie z normą:
- PN-EN 1911:2011 "Emisja ze źródeł stacjonarnych. Oznaczanie stężenia masowego chlorków gazowych wyrażonych jako HCl. Standardowa metoda odniesienia”
Zgodnie z powyższą normą wykonywane są również pomiary cyjanowodoru itp.
Pomiary fluorowodoru (fluorków)
Wykonywane są zgodnie z ISO 15713:2006 "Stationary source emissions. Sampling and determination of gaseous fluoride content" - metodą z zastosowaniem elektrody jonoselektywnej.
Pomiary stężenia lotnych związków organicznych (LZO), całkowitego węgla organicznego (TVOC - Total Volatile of Organic Carbon)
Pomiary TVOC wykonywane są zgodnie z PN-EN 12619:2013 "Emisja ze źródeł stacjonarnych. Oznaczania stężenia masowego ogólnego gazowego węgla organicznego. Metoda ciągłego pomiaru z detekcją płomieniowo-jonizacyjną".
Jest to metoda przeznaczona do stosowania jako standardowa metoda referencyjna do pomiaru stężenia masowego organicznych substancji gazowych i w postaci par (wyrażonego jako TVOC) w emisji ze źródeł stacjonarnych (np. emisji ze spalarni odpadów i z procesów z użyciem rozpuszczalników, pomiarów emisji zgodnie z 2010/75/UE).
Pomiary emisji metali do atmosfery
W skład pomiarów emisji metali do atmosfery wchodzą:
- pobieranie próbek do oznaczenia masowego stężenia metali: Sb, As, Ba, Cr, Zn, Sn, Al, Cd, Co, Mn, Cu, Mo, Ni, Pb, Ti, Ag, V, Fe, Bi, K, Li, Na, Se Hg w gazach odlotowych,
- oznaczenie stężania metali w pobranym pyle,
- oznaczenie stężenia metali w roztworze pochłaniającym.
Pomiary emisji metali do atmosfery wykonujemy zgodnie z normami:
- PN-EN 14385:2005 „Emisja ze źródeł stacjonarnych -Oznaczenie ogólnej emisji As, Cd, Co, Cu, Mn, Ni, Pb, Sb, Tl i V”,
- PN-EN 13211+AC:2006 „Jakość powietrza. Emisja ze źródeł stacjonarnych. Manualna metoda oznaczania rtęci ogólnej”,
- procedurami własnymi.
Pomiary emisji do atmosfery związków organicznych i nieorganicznych
W skład pomiarów emisji do atmosfery związków organicznych i nieorganicznych wchodzą:
- pobieranie próbek do oznaczenia stężeń masowych indywidualnych gazowych związków organicznych i nieorganicznych - metody z zastosowaniem rurek pochłaniających i roztworów pochłaniających.
Pomiary emisji do atmosfery związków organicznych i nieorganicznych wykonujemy zgodnie z normami i procedurami:
- PN-Z-04008-4:1999 Pobieranie próbek gazów odlotowych (emisja)
o parametrach zbliżonych do powietrza i ich przygotowanie do analizy metodą chromatografii gazowej, - ILR 33 wydanie 2 z dnia 11.12.2012 r. Pobieranie próbek powietrza związków organicznych i nieorganicznych,
- ISO 15713:2006 Fluorowodór (fluorki) metodą z zastosowaniem elektrody jonoselektywnej,
- PN-Z-04009-11:2008 Tlenki azotu metodą spektrofotometryczną,
- PN-71/Z-04041 Amoniak metodą spektrofotometryczną,
- PN-91/Z-04056.02 Kwas siarkowy metodą turbidymetryczną,
- PN-87/Z-04126.03 Chrom sześciowartościowy metodą spektrofotometryczną.
Pomiary skuteczności działania urządzeń odpylających
W skład pomiarów skuteczności wchodzą:
- pomiar strumienia objętości gazu dla ciśnień dynamicznych >10Pa – metoda spiętrzeniowa przed urządzeniem odpylającym i za urządzeniem odpylającym,
- pobieranie próbek do oznaczenia stężenia pyłu ogółem przed urządzeniem odpylającym i za urządzeniem odpylającym.
Pomiary skuteczności wykonujemy zgodnie z normami:
- PN-Z-04030-7:1994 „Badanie zawartości pyłu. Pomiar stężenia i strumienia masy pyłu w gazach odlotowych metodą grawimetryczną.”
- PN-87/M-34129 Metoda A „Odpylacze kotłowe. Wymiana i badania montażowe i odbiorcze.”